0
متاسفانه هم سوال مطرح شده در این تاپیک و جواب یک سطری داده شده به آن از اساس کار اشتباهیه.. در موسیقی کلاسیک غربی به دیز و بمل هایی که در ابتدای یک گام قرار می گیرند نشانه های تغییر دهنده (سرکلید) گفته می شوند و به منظور تطبیق الگوی گام مدنظر با الگوی ثابت فواصل مد ماژور یا مینور مورد استفاده قرار می گیرند و نت های گام را از حالت طبیعی (بکار) نیم پرده بم تر یا زیر تر می کنند. هنگامیکه این نشانه های تغییر دهنده در ابتدای یک قطعه موسیقی نوشته شوند تونالیته (مرکز ثقل صوتی) آن قطعه را نشان می دهند و نشانه های ترکیبی نامیده می شوند (نباید تونالیته را با گام که یکسری منظم بالارونده یا پایین رونده از اصوات در محدوده یک اکتاو هست اشتباه بگیریم، تونالیه بسته به ملودی و هارمونی متغیر هست و در آن نت ها ترتیب خاصی ندارد). در کنار علائم ترکیبی که معرف ترکیبات کلی ساختمان هستند و بر سرتاسر قطعه حکمرانی می کنند، علائم عرضی یا فرعی هم وجود دارند که در سمت چپ یک نت قرار می گیرند و فقط تا پایان میزان تاثیرگذار می باشند.
همانطور که ملاحظه می کنید تمام این مباحث به همدیگر مرتبط هستند و برای درک صحیح باید تمامی آن ها را مورد مطالعه قرار دهید. اگر مایل بودید می توانید از کتاب زیر که توسط سایت نت آهنگ تهیه شده استفاده کنید. تئوری پرویز منصوری هم در وب موجود هست که برای حمایت از حق کپی رایت لینکش را قرار ندادم.. موفق باشید
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
پاسخ با نقل قول
علاقه مندي ها (Bookmarks)